"سايمون وندرمير" كه در سال 1984 به دليل پيشبردهاي تكنولوژيكي آنچه در كشف پايه هاي جهان هستي تاثيرگذار بود - كشف بوزونهاي Z و W - در سن 85 سالگي در ژنو درگذشت.

به گزارش خبرگزاري مهر، مرگ "سايمون وندرمير" توسط سرن اعلام شد، مكاني كه اين فيزيكدان بزرگ براي 30 سال در آن به مطالعه و تحقيق مشغول بوده است. در دهه 1980 فيزيكدانان در جستجوي ذرات بنيادين پيش بيني شده اي بودند كه در مدل استاندارد به آن اشاره شده بود، نظريه اي كه با تمامي نظريه هاي فيزيكي متناسب بوده و تمامي نيروهاي موجود در جهان به جز نيروي گرانش را توضيح مي دهد. محققان براي يافتن اين ذرات به برخوردهاي پر انرژي تري نياز داشتند كه امكان ايجاد آنها تنها با استفاده از برخورد دهنده ذرات امكان پذير بود.

كشف بزرگ وندرمير كه منجر به كسب جايزه نوبل فيزيك شد، يافتن راهي براي توليد پرتوهاي شديدي از ذراتي خاص به نام ضد پروتونها بود. با برخورد دادن پروتونها و ضد پروتونها دانشمندان موفق به دستيابي به برخوردهايي پر انرژي تر شدند و جنبه هاي جديدي را از جهان هستي كشف كردند كه تا به حال موفق به درك آن نشده بودند.

"سايمون وندرمير" در سمت چپ و "كارلو روبيا" در سمت راست تصوير

در هنگام شنيدن خبر دريافن نوبل فيزيك

پس از اين كشف وندرمير هدايت تيمي را به عهده گرفت تا شيوه جديد را در شتابگر ابرپروتوني در سرن به كار ببندند. در سال 1983 سرن گزارش داد اين برخوردها منجر به توليد ذراتي به نام بوزونهاي Z و W شده است كه عناصر كليدي انرژي ضعيف، يكي از چهار نيروي بنيادين جهان هستي به شمار مي روند. سه نيروي ديگر عبارتند از الكترومغناطيس، گرانش و انرژي نيرومند.

يك سال پس از اين كشف بود كه وندرمير به همراه همكار ايتاليايي اش "كارلو روبيا" نوبل فيزيك را به خاطر "مشاركت قطعي در پروژه اي عظيم كه منجر به كشف ذرات Z و W، عوامل بنيادين انرژي ضعيف، شده بود" دريافت كردند.

بر اساس گزارش بي بي سي، وندرمير در 24 نوامبر 1925 در هلند متولد شد و پس از فارغ التحصيلي در رشته مهندسي از دانشگاه دلف، كار و مطالعه بر روي تجهيزات ولتاژ بالا براي ميكروسكوپهاي الكتروني را در لابراتوار تحقيقاتي فيليپز آغاز كرد. وي در سال 1956 به سرن پيوست و شيوه هايي را براي مهار كردن ذرات مختلف ارائه كرد.

**************************************************************

دانشمند جوان ايراني، با تصدي بر كرسي استادي دانشگاه پرينستون- جايگاهي كه پس از انيشتين در اختيار فرد ديگري قرار داده نشد- دنيا را با اين سوال مواجه كرده است كه آيا انيشتين بعدي، يك ايراني خواهد بود؟؟؟؟؟؟

نيما اركانی در حال حاضر استاد دانشگاه هاروارد و داراي كرسي استادي در دانشگاه پرينستون است. اين كرسي از سال 1933 تا 1955 در انحصار آلبرت انيشتن بوده است. پس از اعلام نظريه عملكرد جهان ، از او دعوت شده كه در طرح تونل شتاب دهنده سوئيس (LHC) كه با هزينه بالغ بر 5 ميليارد دلار ساخته شده، رهبري آزمايش ها را بر عهده داشته باشد.
نظريه اركانی در باره ی نظريه ابر ريسمان می باشد.هدف نظريه ابر ريسمان اين است كه ذرات، كوچكترين ماده تشكيل دهنده مواد نيستند بلكه حلقه هاي مرتعشي كه ريسمان ناميده مي شوند، كوچكترين بخش به حساب مي آيند.
دكتر اركاني با تكميل اين نظريه عقيده دارد كه اين ريسمان ها در 11 بعد در حال ارتعاش هستند كه ما فقط 3 بعد از آن را مي توانيم مشاهده كنيم، وجود بعد ديگري هم به نام بعد زمان به اثبات رسيده و تا به امروز در مورد 7 بعد ديگر توضيح كاملي ارائه نشده است.
اركانی به همراه دو فيزيكدان ديگر به نام های ديموپلوس (Dimopoulos) و والی(Dvali) در حالی اين نظريه را ارائه كرده اند كه می گويند اين ابعاد بزرگتر از آن چيزی هستند كه تاكنون تصور می شود و از آن جايی كه تنها نيروی گرانش بر آنها اثر می گذارد، قابل ديدن نيستند.تئوری دكتر اركانی كه به همراه دو فيزيكدان ديگر معرفی شده به عنوان مدل( ADD(Arkani-Dvali-Dimopoulosشناخته مي شود. اكنون اركاني و همكارانش اميدوارند بتوانند به كمك شتاب دهنده هاردن (LHC) مدل خود را اثبات كنند. اثبات اين نظريه مي تواند تحول بسيار بزرگي در فيزيك ذرات به وجود بياورد.

**************************************************************

شاتل ديسكاوري كهنه كارترين فضاپيما از ميان سه فضاپيماي باقي مانده آژانس فضايي آمريكا است كه امسال بازنشسته خواهد شد. دو ماموريت باقي مانده در برنامه شاتلهاي ناسا به آتلانتيس و انديور تعلق دارند و پس از آن برنامه اي 30 ساله براي هميشه به پايان خواهد رسيد......

منبع:مهر